درباره علم سنجی
اصطلاح علم سنجی یا «ساینتومتریک» از ترکیب دو واژه «ساینتو» به معنای علم و «متریک» به معنای اندازه گیری مشتق شده است و سادهترین تعریفی که میتوان برای آن ارائه کرد این است که علم سنجی، علم اندازه گیری و تحلیل علم است.
علم سنجی به عنوان دانشی که با تجزیه و تحلیل کمی و کیفی اطلاعات علمی و عوامل موثر بر آن سر و کار دارد، در توصیف، تبیین و پیش بینی وضعیت علمی پژوهشگران، گروه های آموزشی و پژوهشی، دانشگاهها، سازمانها و کشورها در عرصه های گوناگون ملی و بین المللی کاربردهای فراوانی دارد، به طوری که با مطالعه تولیدات علمی کشورهای مختلف و مقایسه آنها به لحاظ کمی و کیفی می توان وضعیت آنها را در تولید علم در عرصه های ملی و بین المللی ارزیابی کرد. همین امر در خصوص سازمان ها، دانشگاه ها، گروه های آموزشی و پژوهشی و افراد نیز صادق است.
هدف از علم سنجی، ارزیابی فعالیتهای علمی – تحقیقاتی در هر گرایش علمی و عوامل موثر در آن می باشد. علم سنجی می تواند به عنوان عنصری مهم و کارآمد در خدمت مسئولان و برنامه ریزان باشد تا مدیریت منابع مالی و انسانی به موثرترین شکل ممکن صورت پذیرد. علم سنجی علاوه بر سنجش تحقیقات و تولید مقالات علمی، کمک شایانی در ارزیابی و تعیین معیارهای مدیریتی مانند بودجه و بازده دانشگاهها و مراکز علمی می نماید. اساس کار علم سنجی بر بررسی چهار متغیر اصلی شامل مولفان، انتشارات علمی، مراجع و ارجاعات استوار است. به منظور تبیین روند تولید علم و بازدهی پژوهش های علمی, علم سنجی پس از بررسی این متغیرها، به ارائه ترکیب مناسبی از شاخص های مبتنی بر آن ها می پردازد.